کد مطلب:41654 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:288
روز جمعه ای بود كه مردم مدینه نزد پیامبر خدا(ص) گرد آمدند و گفتند: ای فرستاده خدا! (مدتی است كه) باران بر كشتزارهای ما نباریده و درختان ما در اثر خشكی و تشنگی به زردی نشسته اند و برگهای آنها پی در پی فرو می ریزند (و از نشاط و طراوت افتاده اند. چه خوب بود دعایی در حق ما می كردید. رسول خدا(ص) دستهای مبارك خود را به سوی آسمان گشود چندانكه سفیدی زیر بغل او نمایان شد در آن هنگام آسمان صاف بود و هیچ ابری در آن دیده نمی شد اما هنوز دعای آن حضرت به پایان نرسیده و از جای خود حركت نكرده بود كه آثار اجابت دعا ظاهر گشت (و ابرهای پربار، بر فراز آسمان شهر پدیدار گردید) و چنان باران گرفت كه حتی جوانان تنومند و مغرور را هم، در بازگشت به سوی منازل خود به زحمت انداخت. بارش د باران، آن هم یك هفته متوالی سیلی مهیب به دنبال آورد (كه سبب ویرانی و خسارت گشت). روز جمعه بعد باز مردم مدینه نزد رسول خدا(ص) آمدند و گفتند: ای فرستاده خدا! بسیاری از خانه ها در محاصره سیل قرار گرفته، و دیوار بخشی از آنها فرو ریخته است. چهارپایان ما از حركت باز ایستاده اند (امكان رفت و آمد از [صفحه 45] ما سلب گشته است...). رسول خدا تبسمی كرد و فرمود: همین است توان و ظرفیت فرزند آدم، او چه زود رنجش پیدا می كند!. آنگاه دست به نیایش برداشت و گفت: پروردگارا! باران پیرامون ما ببارد نه بر سر و كاشانه ما. خدایا! قطرات بارانت را بر عمق ریشه گیاهان و مراتع هدایت و جاری گردان.یك بار دیگر، مردم به بركت دعای پیامبر شاهد كرامت و بزرگواری آن حضرت گشتند و همگان دیدند كه چگونه بارش به اطراف و نواحی شهر مدینه محصور گشت و حتی یك قطره هم از آن همه باران به داخل شهر راه نیافت. قال علی (ع):... انه لماهاجر الی المدینه اتاه اهلها فی یوم جمعه فقالوا له: یا رسول الله (ص) احتبس القطر و اصفر العود و تهافت الورق فرفع یده المباركه حتی رئی بیاض ابطیه و ماتری فی السما سحابه. فما برح حتی سقاهم الله حتی ان الشاب المعجب بشبابه، لتهمه نفسه فی الرجوع الی منزله، فما یقدر من شده السیل. فدام اسبوعا فاتوه فی الجمعه الثانیه فقالوا: یا رسول الله (ص)! لقد تهدمت الجدر و اجتبس الركبت و السفر. فضحك علیه الصلاه والسلام و قال: هذه سرعه ملاله ابن آدم. ثم قال: اللهم حوالینا و لاعلینا، اللهم فی اصول الشیح و مراتع البقع؟فرئی حوالی المدینه الوطر یقطر قطرا و ما یقع فی المدینه قطره لكرامته علی الله عزوجل.[1] . [صفحه 46]
هنگامی كه رسول خدا(ص) از مكه به مدینه مهاجرت كرد، ساكنان آن شهر از خشكسالی و بی آبی در رنج بودند.
صفحه 45، 46.